25 yaşında olmak

çeyrek asır yaşadığını gösteren durum. çeyrek asırda affetmiyorsan af dilemek aptallık değil midir kardeş?

4 gün sonra veda edeceğim yaş :’) sonsuza kadar bu yaşımda kalabilirdim oysa, bundan sonrası çok çabuk ve sorunlu geçecekmiş gibi hissediyorum.

Aynanın karşısına geçip, en şefkatli gülümsemenizle gözlerinizin içine bakıp, vurgulayarak 25 yaşındayım demeniz gereken bir yaş. Şimdilik aklım olsaydı şayet, ben böyle yapardım. Gençliğime, güzelliğime ve her şeyden önce canıma; her şeye karşın kıymet vermem gerektiğini anladım geride bıraktığım iki sene içinde ben. 25 yaşımı, hayatımın baharındayken, bu kadar umutsuz ve perişan bir şekilde yaşayarak geçirmiş olduğuma üzülüyorum. Ne kadar mı? Ekşi'den sildiğim iki sene önceki yazıyı olduğu gibi aşağıya bırakacağım, belki benzer sıkıntıları yaşayanlara umut olur çünkü iki sene sonra bu satırları istediğim çoğu şeye sahip birisi olarak yazıyorum çok şükür. 01.03.2019 "yaklaşık iki ay sonra içine gireceğim yaş. şu anda arka planda karahisar kalesi çalıyor, sevgili selva erdener söylüyor. dün gittiğim quarted konserinde melodisini duyduğumdan beri içimde çalıyor adeta. konu bu değil, konu 25 yaşında olmak. entylerin çoğunu okudum. insan çok garip bir organizma. bir yanıyla kötü durumda olana içlenirken, öte yandan benim gibi kötü durumda olan başkaları da var diyerek rahatlayabiliyor. hatta çok daha kötülerini okudukça/gördükçe haline şükredip ferahlatabiliyor kalbini. oysa daha kötü durumda olanlarla halimizi kıyaslamak o an bizi rahatlatsa da dünya hali, yarın biz de aynı durumda bulabiliriz kendimizi. ve bu bir insanın başına gelebilecek çok tehlikeli bir durum aslında. düşünsenize dün acıdığınız insan bugün sizsiniz. yine konudan uzaklaşıyorum, konu 25 yaşında olmak. çeyrek asırdır yaşıyorum demeye bu kadar yaklaşmışken elimde hiçbir şeyim yok gibi hissediyorum. bir dikili ağacım yok diyemem gerçi, üç fidanım var diye umuyorum. en yakın arkadaşım adına doğum gününde temaya bağış yapmıştım. yaklaşık dört beş aydır en yakın arkadaşımla konuşmuyoruz, sanırım yirmi beşime onsuz gireceğim. bu üzücü, bu bir kenara ama konuyu dağıtmayacağım daha fazla. elimde hiçbir şey olmadığını hissediyorum diyordum. işim yok, baroda stajyer avukat olarak gözüküyorum. hatta avukat yanında staja başladı yazıyor staj dosyamda. ama gerçek şu ki başlayamadım hâlâ. iki gün önce bir iş görüşmesi yaptım, şartları gayet iyi görünüyordu. görüşme sonunda bana burada çalışmak istiyor musun sen ne düşünüyorsun diye sordular, karşımda aklımdaki şartları bana sağlayan iki avukat duruyordu. buna rağmen duraladım, çalışmak istiyor muydum? birkaç ay önce açıklanan adli yargı sınavını kaybettim, bu öyle basit bir kayıp olmadı benim için. umarım seneler sonra bunları atandığım adliyeden okurken halime gülebilirim. şu anda kocaman bir kayıp olduğunu hissediyorum. bir sonraki sınav için bir sene var neredeyse ve bu süreçte ne yapacağımı bilemez bir halde kendime hayatı zindan ediyorum. bir süre deli gibi kitap okudum, şimdi de deli gibi dizi izliyorum. dünyadan kopmak hatta bazı geceler ölmek isteyerek yaşıyorum bu yaşa yaklaşırken. insanlarla kendimizi kıyaslamaktan bahsetmiştim değil mi yukarıda? birçok yaşıtım iş ve eş sahibiyken insanın elinde avucunda bu dallarda hiçbir şey olmaması ağır geliyor. artık kendi hayatımın konrolünü elime alıp hayatımı inşa etmem gerektiğini hissedip tüm bunları yapacak gücü bulamıyorum kendimde. küçüklüğümden beri büyümek çok isterdim, okula gideyim, okulu bitireyim, işim olsun, evim olsun, eşim olsun, çocuklarım olsun. gözüm hep gelecekteydi, çok özenirdim yirmili otuzlu yaşlara. sanki insanın dilediğini yapabildiği yaşlar gibi gelirdi. değilmiş. şu anda tek istediğim geçmişe dönmek, çok değil yaza geri dönsek kafi. şu sınava çok daha fazla çalışarak kazanmış olsam yeterli. geleceğime umutla bakamadığım şu günler sanki geçmeyecek gibi hissediyorum çünkü. zamanı ilk defa geleceğe değil, geçmişe endeksleyerek yaşıyorum. yani aslında yaşayamıyorum. önceden okumadı evlendi derlerdi yaşıtlarım için. şimdi okulu bitirdi, iş buldu, nişanlandı, yaza düğünü var diyorlar. sonra bana dönüyor gözler, ee sen? ben tanıştırayım, bahtsız bedevi. can yoldaşımı bir kedi ya da köpek olarak hayal ediyorum. bir insanın bana gözlerinin parlayarak bakabileceğine inancımı yitirdim artık. birkaç aya düşüncelerimi değiştirecek mucizeler olacağını düşünmüyorum, polyannalık 25'e yaklaşırken insanın ruhundan çıkıyor zira. küçükken hep duyduğu ve asla böyle olmayacağım dediğim hayaller gerçekler demecinde gerçekler dalında acı çekerken görüyor kendisini insan bu yaşın başlangıcında." Ne kasar acınası değil mi? Geleceğime bu kadar felaket bir şekilde bakmama rağmen gerçekten iyi toparlamışım, şükürler olsun Allah'ın gücüne gitmemiş de bir tane çarpmamış. Velhasıl, iş ya da eş bu yaşlarda her neyiniz yok diye üzülüyorsanız bilin ki olacak zamanı geldiğinde. Her şey tam vaktinde tekemmül ediyor bu hayatta, şüpheniz olmasın.

(#4071975) 25 yaşıma 8 ay kala gördüm bu entiriyi. gerçi anneme göre 25im. 1996 yılının agustosunda doğmuşum. bence ağustosa gelmeden 25 olmam, neyse. bunları bizzat düşünüyorum, ağlıyorum, üzülüyorum. fiziksel olarak kendimi severim mesela ama aynaya bakma hevesimi bile yitirdim. geçen bir arkadaşıma ağlarken çok güzelsin bak ağlama, kendini ihmal etme dedi. insanın bahtı güzel olsun zira bende yokmuş dedim. son bir kaç senedir, umudum, inancım, maddi ve manevi kayıplarım beni çok yordu. tüm trenleri ben kaçırmışım gibi geliyor, geri kalanlar binmiş ve yollarına gitmişler. bir arkadaşım var atandı şans eseri, aramızda 0,4 puan vardı. üstüne bir anda nişanlandı. lisede benim tanıştırdığım başka iki arkadaşım bebek bekliyorlar şu an evlendi şapşallar. instagramım kapalıydı yaklaşık bir senedir. açtım geçenlerde baktım bi, hepsi evlenmiş, iş kurmuş, yolunu bulmuş. ben de ne yapayım, elinden gelen her şeyi yaptığı halde her konuda neden sorusuyla boğuşan biri olarak buluyorum kendimi son zamanlarda. manevi inancım da fazlasıyla sarsıldı bu dönemde. hem günahlarım hem işlemekten vazgeçmeyişim. hem de bambaşka dünya düzenine ve adalete dair kuşkular. onunla da küstük gibi geliyor. rabbim, küs müyüz?

bakalım bu yaşımızda ne tür bokluklar yaşayacağız.

(#4072003) bu sabah ilk iş günüm ve sözlüğe bir bakayim dedim. ve bu entirimi hatırlatmış bir arkadaş. o dönem yaşadıklarım sabah sabah gözlerimin önünden geçti. yeni evimde, yeni şehirde, yeni işimin ilk gününde. entirinin üzerinden 5 6 ay kadar geçmiş ama inanın yıl geçmiş gibi. şu an bir üzüntüm, endişem yok. ufak çaplı yeniliğin getirdiği bir tedirginlik var. bazen hayat tam bitti dediğimiz yerde başlıyormuş cidden. kendinize ve neye inanıyorsanız ona güvenin. evrene, tanrıya, karmaya.. ama en çok kendinize inanın ve güvenin. ne olduğu belirsiz insanlar için aynada gördüğünüze bunu yapmayın. dibe batsaniz da en güzel gününüz olsa da bilin ki hep bir değişim ve dönüşüm var. ve olacak da. bana bu entiriyi hatırlatan sevgili perceivenin de yazdığı bana güç vermişti. o dönem yazmasi da elbet tesadüf degildi. buraya bırakayım: "geleceğime bu kadar felaket bir şekilde bakmama rağmen gerçekten iyi toparlamışım, şükürler olsun Allah'ın gücüne gitmemiş de bir tane çarpmamış. velhasıl, iş ya da eş bu yaşlarda her neyiniz yok diye üzülüyorsanız bilin ki olacak zamanı geldiğinde. her şey tam vaktinde tekemmül ediyor bu hayatta, şüpheniz olmasın." yolun başındaymışım meğer. 25ime iki ay kala bu sefer mutlu bir şekilde gözüm dolarak yazıyorum. tesekkur ederim buraya kadar okuduysanız.

az evvel valorant oynarken bir çocuk geldi, abi diye seslendi. o sırada düşündüm de bugün 25 olmuşum ve o ana kadar farkında değildim. ulan 30'a ne kaldı ki, hayat acayip kısaymış ve daha bir bok yaşayamadım. doğum günleri artık üzücü.

3 senemin kaldığı durum. hedefim 25'imde üniden mezun olmak. lisedeyken 26-27 yaşlarında hala okuyan kişileri birazcık kınadım sanırım. hiçbir şeyi kınamayın sevgili yazarlar.

30'a bir şey kalmadı. Hayalim bu yönde değildi ama yine iyi buralara kadar geldik. Ne demişler "İnsanlar plan yapar ve Tanrı onlara güler." Geçen sene doğum günümde 24 yaşında olmak başlığında (bkz: #4020698) biraz hüzün vardı. Bu sefer öyle değil. Bir senede bir çok şey değişti. Ben de artık bir sene önceki ben değilim. Yeni yaşımdan beklentim çok. Her şey değişir. Bahsettiğim gibi olduğum yerde kendi halimde yeşerdim. Kimseye ihtiyacım olmadan aştım bir çok şeyi. Tek başımayım. En iyisi de bunu biliyorum, bu durumdan mutluyum. Ayakları üzerinde duran, bağımsız, kendi haliyle mutlu olan bir ben için çok uğraştım. Sonuçlarını da alıyorum. Kimse için değil sadece kendim için yapacağım şeyleri düşünüyorum. Buradan 26'daki bana selam olsun. Umarım kendin için en iyi kararları veriyor ve kafanda kurduğun hayalleri tek tek yaşıyorsundur.

Bugün içine girmiş bulunmakta olduğum durum. Yani çeyrek asır yaşıyormuşum bu tuhaf hissettiriyor açıkçası. 25 yıllık bomboş bir hayat, bir baltaya sap olamamış ben, önümde hala kitap defterler.. ne diyebilirim ki umarım seneye bugün eğer yaşıyorsam istediğim yerde ve daha daha huzurlu olurum.

Aklıma hep bu cümle gelir. Ben tamda 25 imdeyken böyle hissediyorum. Ve insan 25 yaşında ölür 75 yaşında gömülür." #Tarkovski .

bugunkü aklım 25 yaşımdayken olsaydı bugünüm daha farklı olabilirdi.

olm çok az kaldı lan.

5 sene sonra 30 olacağım. Yaşlı hissetmeye başladım artık. Çıtırız diyemiyoruz bile..

25 yaşım... Unutmayacağım; Seni, Yaşattıklarını, Acılarını, Tecrübelerini, Dengesizliklerimi, Olgunluklarımı, Az da olsa sevinçlerimi.. 10 yıl sonra kiminle nerde olurum bilmiyorum ama Unutmayacağım içimdeki boşluk hissini.

27 gün sonra 25 yaşında olacağım. 25, YİRMİ BEŞ.. hâlâ inanmakta zorluk çekiyorum. ben en fazla yirmi falan olabilirim. asla bu yaşlarımı böyle hayal etmezdim, güzel bir hayat hayal ederdim. yazık kendime gençlik borcum var.

Olduk ama sor bakalım nasıl olduk ne yollardan geçtip olduk düştük kalktık aldatıldık ve bunlar oldukça neşemizi yitirdik geçen gün komşumuz eskisi kadar sesin kahkahan gelmiyor bize dedi büyüdüm herhalde dedim büyüttüler diyemedim ben ki neşem enerjim hiç bitmez sanırım şimdi yürümeye halim yok ama dönmek istiyorum eski halime ben yaşım büyüsün bedenim ölsün istiyorum içimdeki çocuk değil.

Bak o da güzel hikaye. Ölmezsem anlatırım.

aslında gençsin ama üniversite dönemindeki kadar genç değilsin. olgunsun, aklı başındasın ama çok da bir şeylerden anladığın yok. okusan bi okul daha okursun ya da gidip evlenirsin bunlar da normal. bu yıl yirmi beş olan adam çok geçmeden otuz bile olur olm.

2-3 gün falan sürmüştü..

Son 6 ay kaldı sanırım birşeyler geride kaldı

24ten farkı olacağını sanmıyorum. Oluyor mu?

25 yaşımda aldığım kararları sorgularım hep. Hayatımın yönünün değiştiği yaştır benim için.

günaydın arkadaşlar, bugün 25 yaşımın ilk günü. yüzüm hâlâ 18 olabilir ama bir de ruhuma sorun.. her yaşımda bu yaşım harika geçsin falan filan dedim bu yaşımda hiçbir şey demiyorum yaşayıp göreceğim. sadece biraz daha yaşlanmış hissediyorum. umarım bu yaşımda bari mantıklı kararlar alıp elle tutulur şeylere sahip olabilirim. neyse her şey harika olacak, öyle de oldu.

asla anlamlandıramadığım bir durum. kendimi -her ne kadar ruhsal anlamda daha yaşlanmış hissetsem de- çoğu zaman 18-19'dan büyük hissedemiyorum. fiziksel değişimim yüzümdeki birkaç tel sakal ve 19 yaşıma göre 10-15 kilo daha fazla olmam. anlamlandıramıyorum.